สำหรับ เกร็ก เฮฟฟลีย์ (แซ็คคารี่ กอร์ดอน) โรงเรียนมัธยมคือสิ่งก่อสร้างที่งี่เง่าที่สุดของมนุษย์เรา เพราะมันคือสถานที่ที่เต็มไปด้วยกับระเบิดทางสังคม ตั้งแต่พวกปัญญาอ่อน, นักเลง, พวกขี้แกล้ง, การบูลลี่คนอื่น และการบังคับให้กินข้าวเที่ยงกับเมนูชวนแหวะ เพื่อเอาตัวรอดและตามหาที่ยืนที่เขาสมควรจะได้รับ เกร็ก บันทึกความเจ็บแค้นทั้งหมดลงไปในไดอารี่… “ไม่ใช่ไดอารี่! มันคือสมุดบันทึก!” นั่นคือเสียงของ เกร็ก ที่แย้งขึ้นมาอย่างเกรี้ยวกราด เอาเป็นว่ามันคือสมุดบันทึกที่ไม่ใช่ไดอารี่กุ๊กกิ๊กของพวกผู้หญิงนั่นแหละ แต่เป็นบันทึกที่เต็มไปด้วยความคิดความอ่าน เรื่องราวของครอบครัว และแผนการขึ้นเป็นใหญ่ในโรงเรียนของเด็กชายตัวเล็กแต่ใจใหญ่คนหนึ่ง “วันไหนฉันดังเมื่อไร ฉันคงได้ทำอะไรที่ดีกว่าการนั่งตอบคำถามโง่ ๆ ของคนอื่นทั้งวันอีกเยอะ” และนั่นก็คือที่มาของ ไดอารี่ของเด็กไม่เอาถ่าน